Φίλε έλα απόψε που πονάω…

 

Ο φίλος σου Θανάσης Τέγος 

Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Δεκεμβρίου όταν μου εστάλη ένα μήνυμα από φίλο, “Ο Δημήτρης τελείωσε…”. Ο Δημήτρης Δαϊρούσης δίχως υπερβολή ήταν-είναι... ένας από τους ανθρώπους που δεν θα ξεχάσω ποτέ. 35 γεμάτα χρόνια δουλειά, λίγο πριν τη συνταξιοδότηση του, η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι και μας άφησε… Αγαπούσε πολύ τη δουλειά του….Ήξερε τα πάντα και πονούσε τη φτώχεια...-χάριζε φάρμακα στον κόσμο...Δεν έχω λόγια για αυτόν τον χριστιανό…

Μου είχε χαρίσει ένα βιβλίο που έγραφε την ιστορία των φαρμακείων της Κοζάνης, πριν από τον πόλεμο ακόμη. Μακάρι εκεί στον παράδεισο... να είναι καλύτερά και να γιατρεύει με τα φάρμακά τον εκεί κόσμο.


Μερικά σχόλια όταν ο Δημήτρης έφευγε…


Σχόλιο γυναίκας αστυνομικού

Ο παράδεισος είναι σίγουρος... Είχα πάει εν ώρα υπηρεσίας και ήθελα μια αντιβίωση για έναν κρατούμενο. Δεν δεχόταν χρήματα και επέμενε ότι οποιονδήποτε έχουμε και χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή μα απευθυνόμαστε σε αυτόν. Ποτέ δεν με άφησε να του κάνουμε ένα ευχαριστήριο, κάτι έστω..
Χάσαμε έναν ΆΝΘΡΩΠΟ.

Σχόλιο Χ.Ν

Oι παροχές του σε αδύναμες ομάδες ήταν πάντα πλουσιοπάροχες, οι οποίες ήταν πάντα κρυφές. Δεν ήθελε λεζάντες και “γκαμπάρτζμα” Ήταν ο “Ρομπέν των δασών” της εποχής. Δημήτρη καλό παράδεισο τον δικαιούσαι, ΑΝ υπάρχει…


Σχόλιο Β. Κ

Καλό παράδεισο αγαπημένε μου Δημήτρη!
Δεν πρόκειται να σε ξεχάσω ποτέ! Θα ζεις στο μυαλό και την καρδιά μου πάντα!
Σ ευχαριστώ για όλη την βοήθεια που μου πρόσφερες απλόχερα οταν σου ζητούσα, κι ακόμα παραπάνω .. Είμαι συγκλονισμένη από το ταξίδι που ξεκίνησες και δεν θα ξανάρθεις..
Να προσέχεις τις αδερφές σου και την μητέρα σου απο ψηλά πια...
Αχ πόσο θα μας λείψεις..