Τα ΕΛΤΑ έκλεισαν και μαζί τους μια εποχή εμπιστοσύνης και κοινωνικής παρουσίας»
Tα Ελληνικά Ταχυδρομεία δεν ήταν απλώς ένας οργανισμός ήταν ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη, ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες και ακριτικές περιοχές. Ήταν εκεί όπου δεν έφτανε κανείς άλλος. Στα χωριά της Ηπείρου, στα νησιά του Αιγαίου, στα ορεινά της Δυτικής Μακεδονίας, το ταχυδρομείο ήταν παρουσία όχι μόνο υπηρεσία. Ήταν πρόσωπα γνωστά, άνθρωποι με όνομα και πρόσωπο, που έφερναν γράμματα, λογαριασμούς, συντάξεις, αλλά και ένα κομμάτι κοινωνικής ασφάλειας.
Ναι, η τεχνολογία σήμερα μπορεί να υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την επικοινωνία. Μπορεί να στείλει μηνύματα, έγγραφα, ακόμα και χρήματα, με το πάτημα ενός κουμπιού. Όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εμπιστοσύνη και το αίσθημα ασφάλειας που προσέφερε ο ταχυδρόμος, ούτε το απόρρητο που σφραγιζόταν μέσα σε έναν φάκελο, υπογεγραμμένο και σφραγισμένο από το δημόσιο ταχυδρομείο. Η τεχνολογία μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες, όχι όμως σχέσεις. Δεν μπορεί να σφραγίσει με κύρος την ανθρώπινη εμπιστοσύνη.
Το κλείσιμο των ΕΛΤΑ είναι πλήγμα όχι μόνο για την εργασία και τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και για τη δημοκρατία. Διότι ένα κράτος που χάνει τα μέσα να επικοινωνεί, να εξυπηρετεί και να συνδέει τους πολίτες του, παύει να είναι κράτος κοινωνικό γίνεται απλώς διαχειριστής μιας αγοράς. Και η αγορά ως γνωστόν δεν έχει μνήμη δεν έχει ευαισθησίες δεν έχει πατρίδα.
Το κλείσιμο των ΕΛΤΑ δεν είναι μόνο το τέλος ενός οργανισμού. Είναι προειδοποίηση. Κι αν δεν την ακούσουμε, ίσως αύριο να ψάχνουμε κι εμείς ποιος θα μας φέρει ένα γράμμα όχι από το ταχυδρομείο, αλλά από το παρελθόν.
Αλέξανδρος Γεωργιάδης .
0 Σχόλια