Τίποτε δεν συγκρίνεται με τον πόνο των γονιών όταν χάνουν τη ζωή των παιδιών τους από αμέλεια της Πολιτείας. Κανένα δάκρυ, καμία συγγνώμη δεν μπορεί να σβήσει το γεγονός πως σε αυτή τη χώρα, το ανθρώπινο λάθος έχει γίνει καθεστώς και η αδιαφορία, κρατική πολιτική. Γιατί η αμέλεια δεν είναι τυχαία· είναι αποτέλεσμα επιλογών, παραλείψεων και συμφερόντων που για δεκαετίες έβαζαν το κέρδος πάνω από τη ζωή.
Η τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν ένα «ατύχημα». Ήταν το αποτέλεσμα μιας Πολιτείας που ιδιωτικοποιεί τα πάντα στο όνομα της “αποτελεσματικότητας”, αφήνοντας πίσω της διαλυμένες υποδομές, κακοπληρωμένους εργαζόμενους και ανύπαρκτους ελέγχους. Μιας χώρας που επί χρόνια αδιαφορούσε για τα συστήματα ασφαλείας, ενώ οι κυβερνήσεις άλλαζαν και οι υποσχέσεις για “εκσυγχρονισμό” έμεναν πάντα στα χαρτιά.
Από υπουργούς που υπέγραφαν συμβάσεις χωρίς να παρακολουθούν την εφαρμογή τους, μέχρι διορισμένους «ημέτερους» που έβλεπαν τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων ως ενοχλητικές φωνές, η αλυσίδα της ευθύνης είναι μακριά και γνωστή. Και όμως, ακόμα και σήμερα, κανείς δεν τολμά να την κοιτάξει κατάματα.
Πώς να εμπιστευθεί ξανά ένας πολίτης ένα κράτος που αντιμετωπίζει το έγκλημα ως «τραγικό λάθος» και τη δολοφονική αμέλεια ως «ανθρώπινο παράγοντα»; Πώς να παρηγορηθεί ένας γονιός που γνωρίζει πως το παιδί του δεν χάθηκε από τη μοίρα, αλλά από τη συνειδητή εγκατάλειψη του δημόσιου τομέα;
Οι ευθύνες δεν σβήνονται με ανακοινώσεις, ούτε με επικοινωνιακές συγγνώμες. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι αργή, ούτε επιλεκτική. Γιατί η κοινωνία έχει κουραστεί να βλέπει τα ίδια πρόσωπα να παίζουν τις ίδιες παραστάσεις πάνω στα ερείπια των ζωών άλλων.
Η τραγωδία των Τεμπών πρέπει να μείνει στη μνήμη μας ως ένα σύμβολο για το πού οδηγεί η διαφθορά, η ιδιωτικοποίηση χωρίς έλεγχο και η πολιτική ανευθυνότητα. Μόνο όταν οι υπεύθυνοι λογοδοτήσουν πραγματικά, και όχι στα λόγια, θα μπορέσει αυτή η χώρα να πει πως έμαθε κάτι από τον πόνο των παιδιών της.
Γιατί σήμερα, η Δικαιοσύνη φαίνεται να τυφλώνεται επιλεκτικά μπροστά στους πολιτικούς που αποφασίζουν και ευθύνονται, αφήνοντας ατιμώρητους εκείνους που κρατούν τα νήματα. Όμως η Νέμεσις δεν λησμονεί. Είναι ήδη εδώ και πολύ σύντομα θα εμφανιστεί για όλους. Γιατί όσο υπάρχει αδικία χωρίς τιμωρία, η οργή του λαού θα είναι το τίμημα που καμία εξουσία δεν θα μπορέσει να αποφύγει.
Αλέξανδρος Γεωργιάδης
0 Σχόλια