Το «Όχι» του 1940 δεν ήταν απλώς μια λέξη. Ήταν κραυγή αξιοπρέπειας η ψυχή ενός λαού που στάθηκε απέναντι στις αυτοκρατορίες και αρνήθηκε να σκύψει το κεφάλι. Ο Ιωάννης Μεταξάς, όσο κι αν υπήρξε δικτάτορας εκείνο το πρωινό εξέφρασε κάτι που τον ξεπερνούσε: Το πνεύμα μιας Ελλάδας που δεν λογάριαζε το κόστος μόνο την τιμή.
Κι όμως 85 χρόνια μετά εκείνο το πνεύμα δείχνει να έχει ξεθωριάσει. Από τα πρώτα μνημόνια του 2010 έως τις σύγχρονες «ευρωπαϊκές συμφωνίες» και τα ενεργειακά ξεπουλήματα, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε εργαστήριο υποταγής. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν μα η πολιτική εξάρτηση μένει. Οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται στην Αθήνα αλλά στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και στα γραφεία των τραπεζιτών.
Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα ήρθε το καλοκαίρι του 2015. Τότε ο ελληνικός λαός βγήκε ξανά στους δρόμους και φώναξε το δικό του «Όχι» στο δημοψήφισμα του Αλέξη Τσίπρα. Ένα «Όχι» που συγκλόνισε την Ευρώπη, ένα «Όχι» απέναντι στη φτώχεια, στην ταπείνωση, στην πολιτική των δανειστών. Κι όμως εκείνο το ηχηρό περήφανο «Όχι» προδόθηκε μέσα σε λίγες ώρες. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός που το ζήτησε το μετέτρεψε σε «Ναι», υπογράφοντας το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο. Ήταν η στιγμή που η Ιστορία γύρισε ανάποδα το «Όχι» ενός λαού έγινε «Ναι» ενός συστήματος.
Από τότε η Ελλάδα μαθαίνει να λέει «Ναι σε όλα»:
Ναι στις ιδιωτικοποιήσεις της ΔΕΗ και του νερού.
Ναι στην παράδοση της ενέργειας και του ορυκτού πλούτου σε ξένα συμφέροντα. Ναι στη φτωχοποίηση, στη λογοκρισία, στην αποδοχή του αναπόφευκτου και κάθε φορά που ο λαός αντιδρά του υπενθυμίζουν το γνωστό δόγμα: «Δεν υπάρχει εναλλακτική».
Μα υπάρχει, υπήρχε πάντα.
Γιατί το «Όχι» δεν είναι ιδεολόγημα είναι πράξη ελευθερίας. Δεν ανήκει σε κανέναν Μεταξά, ούτε σε κανέναν Τσίπρα ανήκει στον λαό που αντιστέκεται, στους απλούς ανθρώπους που δεν δέχονται να ζουν με σκυμμένο κεφάλι, που θυμούνται πως η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.
Το «Όχι» του 1940 ήταν στρατιωτικό, το «Όχι» του 2015 ήταν πολιτικό. Και τα δύο προδόθηκαν από τις εξουσίες που φοβήθηκαν τη φωνή του λαού. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλες επετείους και στεφάνια. Χρειάζεται ένα νέο «Όχι» καθαρό, αληθινό, αδιαπραγμάτευτο. Όχι στη διαφθορά, όχι στα μνημόνια, όχι στην υποτέλεια.
Μόνο όταν ξαναπεί το δικό της «Όχι» η Ελλάδα θα μπορεί να πει πως είναι πραγματικά ελεύθερη. Όλοι οι Έλλην άνθρωποι, απανταχού της γαίας, ήρθε η ώρα επιτέλους να ενωθούμε για να πούμε το δικό μας δυνατό απελευθερωτικό «Όχι».
Αλέξανδρος Γεωργιάδης
0 Σχόλια