Παραμύθι….και ποιος-α από εμάς δεν άκουσε με ενδιαφέρον τη διήγηση ενός παραμυθιού από τη μητέρα μας, ή ακόμη καλύτερα από τη γιαγιά μας…
Ο φίλος μας Διαμαντής μας διηγείται το δικό του παραμύθι, το οποίο όπως μας λέει παρακάτω το άκουσε από τη μητέρα του και το αποτύπωσε στο μυαλό του...
Μας ήρθε λίγο ξαφνικό το "Βασιλόπουλο" του φίλου μας Διαμαντή & αυθόρμητα τον ρωτήσαμε...
Ερώτηση: Είσαι & συγγραφέας; Σε ξέραμε σαν σχολιαστή & αρθρογράφο στο τοπικό τύπο.
Απάντηση: Δεν αισθάνομαι συγγραφέας. Την συγγραφή την χρησιμοποιώ σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας. Άν θέλεις, είναι ένας τρόπος να χαλαρώσω & να μοιραστώ παλαιότερες ιστορίες.
Ερώτηση: Το παραμύθι αυτό, έχει σχέση με τις παλαιότερες ιστορίες που λέτε;
Απάντηση: Έχει σίγουρα κάτι από τα βιώματα τις παιδικής μου ηλικίας. Μεγαλώσαμε ακούγοντας παραμύθια. Πότε από την μάνα μας, την γιαγιά μας & πότε από το ραδιόφωνο. "Η θεία Λένα" ήταν η ραδιοφωνική ώρα για τα παραμύθια. Τηλεόραση τότε δεν είχαμε!
Ερώτηση: Από τα τόσα παραμύθια που ακούγατε, τι ήταν αυτό που σας έκανε να ξεχωρίσετε ειδικά αυτό το παραμύθι;
Απάντηση: Μας μεγαλώσανε με "Παραδόσεις" & "Παραμύθια". Οι παραδόσεις μοιάζουν με τα παραμύθια & η διαφορά είναι πώς ενώ τα παραμύθια κανείς δεν τα πιστεύει, τις παραδόσεις όμως, που κι αυτές είναι σαν παραμύθια, τις θεωρούν αληθινές & τις πιστεύουν!
Το παραμύθι αυτό, "Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ", το πρωτοάκουσα από την μάνα μου Βάια, με τον τίτλο, τότε, "Η ΛΑΜΙΑ". Μας μεγάλωσαν με παραμύθια & αυτό το συγκεκριμένο είναι που θυμάμαι πιο έντονα. Ίσως η πλοκή τόσο έντονη & κάπως η σκηνές "βίας" που έχει; Αλλά μήπως η γνωστή σε όλους μας "Κοκκινοσκουφίτσα" δέν έχει σκηνές "βίας"; Το λύκο να τρώει την γιαγιά, μετά την Κοκκινοσκουφίτσα, το κοριτσάκι μόνο του στο δάσος, την γιαγιά μόνη της & άρρωστη στην καλύβα στο δάσος, τον κυνηγό να σκοτώνει τον λύκο!
Και στο δικό μας "Βασιλόπουλο" έχουμε "ζόρικες" εικόνες, αλλά στο τέλος νικά πάντα το δίκιο & τιμωρείται το άδικο. Έντονη η παρουσία της "Μοίρας", που όπως λέει η παράδοση, οι "Μοίρες" γύριζαν στον κόσμο & στην τρίτη μέρα γέννησης των παιδιών, πηγαίναν να "μοιράνουν" το νεογέννητο. "Γράφανε" την μοίρα του. Ακόμα & σήμερα δεν λέμε...ήταν της μοίρας του γραφτό;
Ερώτηση: Έχετε ειδική αφιέρωση στην δεύτερη κιόλας σελίδα.
Απάντηση: Ναι. Η αγάπη για την παράδοση, η όσο το δυνατόν διάδοσή της & ο ερχομός της εγγονούλας μας Ζωής, ήταν η ώθηση, η δύναμη εκείνη, να γράψουμε αυτό το παραμύθι!
Ερώτηση: Που μπορούμε να βρούμε το παραμύθι;
Απάντηση: Να αναφέρουμε πρώτα πως την γλωσσική επιμέλεια την έκανε η φιλόλογος Δανάη Α. Γαβριηλίδη & την ευχαριστούμε γι αυτό. Είναι εκδόσεις του "Περιοδικού Ενδοχώρα", με έδρα την Αλεξανδρούπολη.
email:endohora@yahoo.gr & τηλ. 6977462806.
Τον εκδότη Γιάννη Κουριανίδη, που επίσης ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον του να το εκδώσει, μας τον γνώρισε ο συντοπίτης μας (γεωπόνος) Σταύρος Καπλάνογλου & έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας!
Την διακίνηση του παραμυθιού έχει αποκλειστικά ο εκδοτικός οίκος "Ενδοχώρα" & στην Κοζάνη απευθυνθήκαμε σε δύο προς το παρόν βιβλιοπωλεία.
Το "Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο" επί της "Ρήγα Φεραίου" & στο "Αντίγραφο" επί της Π. Μελά!
Θανάσης Τέγος
0 Σχόλια