Η βία γενικά αναφέρεται στις πράξεις της επιθετικότητας και της κατάχρησης που προκαλεί ή σκοπεύει να προκαλέσει τον εγκληματικό τραυματισμό ή τη ζημιά στα πρόσωπα, και (σε μια μικρότερη έκταση) τα ζώα και την περιουσία.
Μια μορφή βίας είναι η επίκαιρη σήμερα ενδοοικογενειακή.
Κατά την ενδοοικογενειακή βία συμβαίνει ένα επαναλαμβανόμενο σκηνικό συμπεριφορών που ασκεί ο δράστης.
Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες καταγγελίες το Συμβούλιο της Ευρώπης, συμπέρανε ότι μια στις τέσσερις γυναίκες στην Ευρώπη, περνάει ή θα περάσει ενδοοικογενειακή βία, κάποια στιγμή στη ζωή της, από τον πρώην σύζυγο, τον νυν, τον σύντροφο, στο γάμο ή εκτός γάμου.
Η συμπεριφορά του δράστη είναι επαναλαμβανόμενη, και ασκείται με στόχο τη διατήρηση της εξουσίας, τον κοινωνικό έλεγχο, Μπορεί σαφώς εκτός από τη γυναίκα να ασκείται βία και στο παιδί.
Με τη συνεχιζόμενη βία που μπορεί εκτός από σωματική να είναι και λεκτική ή μορφασμοί απειλής, ο δράστης έχει στόχο να εκφοβίσει, να τρομάξει, να ταπεινώσει, να κουρελιάσει το ηθικό και να κάνει το θύμα του να νοιώσει ανίκανο και αδύναμο να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
Μορφές βίας μπορεί να είναι σωματική κακοποίηση, λεκτική, ψυχολογική, σεξουαλική, οικονομική και κάθε μορφή συμπεριφοράς κατά την οποία ο δράστης επιδιώκει τον σκοπό του.
Κατά τη ψυχολογική βία ο δράστης χρησιμοποιεί μια διαβρωτική και επίπονη συμπεριφορά για το θύμα, που μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματική βλάβη,
Τέτοιες συμπεριφορές είναι ο εκφοβισμός, οι απειλές για σωματική ή σεξουαλική βία ή στρέφονται κατά της οικογένειας του θύματος που το απειλεί, ότι θα πάρει την κηδεμονία των παιδιών ή ότι θα αυτοκτονήσει.
Άλλη μορφή ψυχολογικής βίας είναι η ταπείνωση και διαρκής κριτική και ο διαρκής έλεγχος της προσωπικής ζωής του θύματος. Επίσης ο δράστης επιδιώκει την απομόνωση του θύματος από το οικογενειακό, φιλικό ή συγγενικό περιβάλλον.
Η λεκτική βία είναι συνδεδεμένη με την ψυχολογική κακοποίηση. Ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών που ξεκινούν από φωνές, απειλές και εξυβρίσεις και φτάνουν ως τον λεκτικό εξευτελισμό και την τρομοκράτηση. Στόχος της λεκτικής κακοποίησης είναι η χειραγώγηση διαμέσου του φόβου και ο έλεγχος πάνω στη ζωή του ατόμου.
Η οικονομική βία είναι η στέρηση πόρων, ευκαιριών, αγαθών και υπηρεσιών. Συνήθως, η οικονομική βία εντός της σχέσης αποσκοπεί στον έλεγχο της συντρόφου προκειμένου να αισθανθεί ανίσχυρη και αδύναμη να εγκαταλείψει τον κακοποιητικό δεσμό.
Η σεξουαλική βία αφορά οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη, αλλά και απόπειρα τέτοιας πράξης, χωρίς την εκούσια και ελεύθερη συναίνεση του θύματος. Κατά την άσκησή της, συχνά (αλλά όχι πάντα) χρησιμοποιείται σωματική βία, εξαναγκασμός, αλλά και απειλές βίας.
Οι επαναλαμβανόμενες οδυνηρές εμπειρίες κακοποίησης και το τραυματικό είδος του δεσμού με το θύτη –που ενδυναμώνεται σε περιόδους μεταξύ των περιστατικών, όταν ο θύτης είναι ήρεμος, στοργικός και απολογητικός– οδηγεί τις επιζώσες σε παραλυσία, αίσθηση ανεπάρκειας και ανικανότητας υποστήριξης του εαυτού τους.
Σε αυτή την κατάσταση τα θύματα έχουν την εντύπωση ότι δεν ασκούν κανένα έλεγχο στη ζωή τους, οπότε σταδιακά εγκαταλείπουν την ιδέα της ανεξαρτητοποίησης μέσω της φυγής.
Μάλιστα, η φυγή λαμβάνει, τρομακτικές διαστάσεις εξαιτίας του φόβου: Φόβος διαρκής μέσα στη σχέση, για το τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή. Φόβος ότι ο δράστης θα κάνει κακό σε εκείνη και τα παιδιά, άμα φύγουν. Φόβος ότι δεν θα γίνει πιστευτή. Φόβος κοινωνικού στιγματισμού.
Τέλος, και η οικονομική βία και εξάρτηση από τον κακοποιητή συνιστά σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα. Ειδικά σε περιπτώσεις που γυναίκες δεν εργάζονται, νιώθουν εξαιρετικά αδύναμες να φύγουν, καθώς πιστεύουν ότι δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας, κυρίως δε όταν έχουν παιδιά.
Πηγές: Διαδίκτυο- Ελληνική Αστυνομία
0 Σχόλια