Μέχρι πριν μερικές εβδομάδες, είχα αποφασίσει να στηρίξω τον Νίκο Παππά. Μου αρέσει ο μειλίχιος τρόπος του, έχει σοβαρές απόψεις ως προς το πού θέλει να κινηθεί το κόμμα και η κοινωνία μας, ήταν και είναι δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα του οποίου την κληρονομιά φαίνεται να τιμά και μετά την αποχώρηση του Αλέξη από την αρχηγία.
Μέχρι που εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης - Stefanos Kasselakis. Προσωπικά δεν τον γνώριζα μέχρι πρόσφατα. Πριν, ωστόσο, ανακοινώσει την υποψηφιότητα του για την αρχηγία του κόμματος έγραψε ένα άρθρο με πολύ συγκεκριμένα πράγματα για το τι θα ήθελε να αλλάξει στο κόμμα και τη χώρα. Ακόμη κι αν κανείς δεν συμφωνεί με όλα - και ποιος άραγε συμφωνεί με άλλο άνθρωπο σε όλα; - ήταν σαν φρέσκος αέρας να φύσηξε στο κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μετά την ήττα της 21 Μαΐου, έμοιαζε να στροβιλίζεται σε μια εσωτερική δίνη και φάνηκε να χάνει την επαφή με τη βάση. Αυτή τη βάση που παρέμεινε κοντά στον Αλέξη μετά την ήττα του 2019, που ουσιαστικά του ζητούσε να του δώσει βήμα να ακουστεί. Το βήμα αυτό δεν δόθηκε. Η διεύρυνση του κόμματος με την προσθήκη νέων μελών έμεινε στα χαρτιά. Τα νέα μέλη ουδέποτε ήρθαν σε επαφή με τον κομματικό μηχανισμό, δεν τους δόθηκε δυνατότητα να συμμετάσχουν στα όργανα ούτε να εκλεγούν. Ταυτόχρονα το κόμμα έχασε, κατά την άποψη μου, και την επαφή με τις τοπικές οργανώσεις. Η σύντομη προεκλογική μου πορεία ανέδειξε, πάλι προσωπική μου άποψη, την έλλειψη επικοινωνίας των τοπικών οργανώσεων (ΝΕ και ΟΜ) με τα κεντρικά όργανα. Η έλλειψη επικοινωνίας αυτή συνεχίσθηκε και μετά τις εκλογές, όταν ολοκληρώθηκαν οι συζητήσεις για τις εκλογές για Αυτοδιοίκηση.
Είναι εμφανές ότι πολλά πρέπει να αλλάξουν για να διεκδικήσει εκ νέου ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με αξιώσεις την κυβέρνηση ξανά. Και η βασική αλλαγή είναι να αγκαλιάσει το κόμμα τον κόσμο που θα προσέλθει. Να τα ξεκινήσει όλα από την αρχή. Να μπει σε κάθε σωματείο , συνδικαλιστικό όργανο, να γίνει η φωνή του λαού. Δεν βοηθάνε οι μετρήσεις αριστεροσύνης. Ο κόσμος κουράστηκε από θεωρία και αναζητά κάποιον να του πει με απλά και σαφή λόγια τι θα κάνει, πώς θα του προσφέρει μια καλύτερη ζωή. Από σαφήνεια και απλότητα στο λόγο πάσχει γενικά η πολιτική ζωή της χώρας μας.
Λένε για τον Κασσελάκη ότι δεν έχει πολιτικό λόγο. Διαφωνώ. Δεν έχει ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ πολιτικό λόγο. Κι όπως λέει και μια φίλη μου “και το πράττειν είναι πολιτική”. Και ναι, δεν μιλάει όπως έχουμε συνηθίσει τους πολιτικούς να μιλάνε, νέος είναι, θα βρει το στυλ του. Εύχομαι, όμως ποτέ ο λόγος του να μην είναι ξύλινος.
Λένε ότι δεν έχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα. Εντάξει, το πρόγραμμα σιγά σιγά το χτίζεις. Δεν είναι κακό να πει κανείς “Δεν ξέρω αλλά θα το μάθω” . Ίσα ίσα, είναι το πιο τίμιο. Όποιος πει ότι τα ξέρει όλα εκ των προτέρων είναι σίγουρο ότι ψεύδεται. Εξάλλου, το πρόγραμμα μιας παράταξης όπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν καθορίζεται από ένα άτομο, είναι αποτέλεσμα ζυμώσεων στο κόμμα και συλλογικών αποφάσεων.
Ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θέμα συζήτησης σε όλη τη χώρα. Φαίνεται να έχει μοναδική και άμεση επαφή με τον κόσμο, όχι απαραίτητα ατόμων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Οι επιθέσεις εναντίον του, παρόμοιες σε ανηθικότητα με αυτές εναντίον του Αλέξη, έχουν συσπειρώσει τον κόσμο γύρω του. Έχει το άστρο του Αλέξη και με βοήθεια από όλους μας μπορεί να ασκήσει ισχυρή αντιπολίτευση και να αποτελέσει την ελπίδα για τον ΄Έλληνα. Κάποιους τους ξενίζει ο τρόπος του αλλά φαίνεται ότι οι νέοι ταυτίζονται μαζί του.
Σε κάθε περίπτωση, έχει τεράστια σημασία η επόμενη μέρα. Όποιος ή όποια κι αν είναι πρόεδρος, ΟΛΟΙ, πέρα από προσωπικές προτιμήσεις θα πρέπει να συσπειρωθούμε γύρω του/της και να σηκώσουμε τα μανίκια. Η Ελλάδα και ο λαός της χρειάζεται περισσότερο από ποτέ στήριξη στις δύσκολες καταστάσεις που ζούμε.
#με_το_Στέφανο
0 Σχόλια