Φωνή Κοζάνης

Ζητείται ελπίς (Του Διαμαντή Θ. Βαχτσιαβάνου)

«Δυστυχία σου Ελλάς με τα τέκνα που γεννάς! Ω Ελλάς ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα» (Γιάννης Ζουγανέλης σε στίχους Γ.Σουρή).

 Γκρίζες σκέψεις σε μια γκρίζα εποχή, για να ακουστεί πάλι η φωνή του Πλάτωνα: «Το χειρότερο πράγμα δεν είναι η αδικία, αλλά το να μην τιμωρείται αυτός που αδικεί».

Μια νέα κατάσταση έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια, με χρέη, ανεργία, ατιμωρησία γι’ αυτούς που αδικούν και κανείς να μην γνωρίζει το τέλος του κατήφορου. Μία ευθεία γραμμή όλη η κατάσταση, σαν το καρδιογράφημα του νεκρού!

Στη σκέψη των ανθρώπων μια μαύρη τρύπα, όλοι να μιλάνε για το φως το αληθινό, αλλά τα φωτεινά στοιχεία δεν λένε να φανούν. Λες και τα κατάπιε η κόλαση και το γκρίζο εναλλάσσεται όλο και πιο απειλητικά με το μαύρο. Το φάρμακο που χορηγείται στον ασθενή, αντί να σκοτώσει την αιτία, δηλητηριάζει τον ασθενή και το ερώτημα ένα και μοναδικό. Υπάρχει διέξοδος; Μπορούμε να τα καταφέρουμε;

Σε κάθε γωνιά της κοινωνίας το κλίμα βαρύ, αλλά η ίδια βαρυχειμωνιά και στην πολιτική. Όλοι μιλάνε με μισόλογα για το «χθες» και λένε ψέματα για το «αύριο». Κλεψιά, απάτη, χυδαιότητα γυρίζει γύρω μας και όλη η Ελλάδα κρέμεται από τις «ειδήσεις των 8». Εκεί όμως, η μόνη αλήθεια που ακούγεται είναι το δελτίο καιρού και παραδόξως όλοι συντάσσονται στη λογική της επόμενης «δόσης». Το σύνδρομο του ναρκομανούς;

Στο πολιτικό σκηνικό φαίνεται πως έχουν διαμορφωθεί δύο ιδεολογικές κατευθύνσεις. Η μία είναι αυτή των «σωτήρων» του μνημονίου, όπου με την συνδρομή των ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν για την αναγκαιότητα των νέων μέτρων. Αλλιώς (λένε) μας περιμένει ο μπαμπούλας της δραχμής και η πτώχευση. Η άλλη πλευρά φωνάζει για το άδικο των μέτρων χωρίς προοπτική ανάκαμψης, με την Ελλάδα στην υποθήκη και την κακομοιριά. Αντί να τεκμηριώσουν έναν ολοκληρωμένο και πειστικό λόγο, που θα επικεντρώνεται στις αιτίες που οδήγησαν στα μνημόνια, λαϊκίζουν και χάνουν το δρόμο τους! Κανένας τελικά δεν πείθει με όσα λέει και κανένας δεν αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει, έστω, μία συγγνώμη για όσα συμβαίνουν!

Λέει μια λαϊκή παροιμία: «Όποιος τραβάει το χορό χωρίς χορό να ξέρει, λέει πως φταίει ο διπλανός που του βαστάει το χέρι». Στο σημείο αυτό βρισκόμαστε τώρα! Κανένας δεν λέει την αλήθεια, ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο και κανείς δεν παραδέχεται πως ΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ! Κανείς δεν δίνει μια λογική εξήγηση πώς, αφού όλα ήταν καλά και δίκαια στα χρόνια της μεταπολίτευσης, γιατί φτάσαμε στον πάτο και ξεπουλάμε όσο-όσο για την επόμενη δόση; Κανείς φυσικά πολιτικός δεν ζήτησε συγγνώμη για το έγκλημα διαρκείας!

Αλήθειες όμως λέει ο Σταμάτης Κραουνάκης (ΠΟΝΤΙΚΙ): «Τα βρακιά έχουν κατέβει ως τα γόνατα. Αυτοκτονούν τα τσιράκια των ισχυρών, αλλά και ο απλός κόσμος. Ποτέ οι ισχυροί, ποτέ οι πλούσιοι και οι κλέφτες… κι αυτοί δεν πληρώνουν, γιατί δεν αγαπάνε τον τόπο!»

Το «Σύνταγμα της Ελλάδας», η νέου τύπου δημοκρατία το εφαρμόζει μόνον όπου συμφέρει εισπρακτικά, ενώ οι εθνοπατέρες της Βουλής με το «πόθεν έσχες», φαντάζουν κάτοικοι από κάποιο χωριό των Μασάϊ. Χρυσοφόροι στο «έσχες», άγνωστο το «πόθεν», πληθώρα οι ανεπάγγελτοι στο χρυσοφόρο επάγγελμα και φαίνεται να αγνοούν πως το τέλος του κατήφορου είναι ο πάτος! Όπως σκούζει το «ΠΟΝΤΙΚΙ» γι’αυτή τη θεσμική ψευτιά, «πόθεν, ρε… μάγκες;».

Συνεχίζουν να προκαλούν με την νομοθετική συμπεριφορά τους και γι’αυτόν τον κατήφορο, ο ανεξάρτητος βουλευτής Ν. Νικολόπουλος καταθέτει ερώτηση προς τον πρωθυπουργό, μετά από αποκάλυψη «βόμβα» του πρακτορείου “Reuters”: «Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος έλαβε αποζημίωση 3,4 εκατομμύρια ευρώ. Ο κύριος Προβόπουλος χωρίς καν να απολυθεί, πήρε αποζημίωση από την τράπεζα στην οποία εργαζόταν, γιατί η κυβέρνηση τον διόρισε σε θέση… με αποδοχές 20.000 ευρώ!!!» Επίσης στο ΕΘΝΟΣ 13/12/2012, διαβάζουμε: «Υποχώρησε η κυβέρνηση μετά τον εκβιασμό των υπαλλήλων για αποχή! Νέα ανταρσία για τα προνόμια στη Βουλή και έτσι απεσύρθη η διάταξη για τις μειώσεις στους χρυσούς μισθούς.»

Στη δοσατσίδικη Ελλάδα έχει χαθεί η σοβαρότητα και κάθε κοινωνική ευαισθησία. Στο περιθώριο οι αρχές και οι αξίες που καθόριζαν πώς η πρώτη προτεραιότητα σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία, είναι να μην πεθαίνει ο άλλος στο δρόμο, ο απόμαχος της εργασίας να έχει μια αξιοπρεπή σύνταξη, η βασική εκπαίδευση να παρέχεται δωρεάν από το κράτος, ο πολίτης να μπορεί να βρει πόρτα ανοιχτή στα δημόσια νοσοκομεία και να έχει τουλάχιστον τα φάρμακά του..!

Αντί για τα αυτονόητα, στο δημιούργημα της μεταπολίτευσης ακούσαμε και την δήλωση αυτομαστίγωσης του υπουργού οικονομικών!

Σε ερώτηση λοιπόν (στο ΣΚΑΙ) του Αλέξη Παπαχελά στον υπουργό κύριο Στουρνάρα, «Πέστε μια ανθρώπινη στιγμή που απογοητευτήκατε κατά τη διάρκεια της θητείας σας ως υπουργός οικονομικών», ο κύριος Στουρνάρας δίνει την αφοπλιστική απάντηση: «Στενοχωρήθηκα, όταν με πήρε ξαφνικά στο τηλέφωνο ο Σόϊμπλε και με μάλωσε επειδή είπα στη βουλή για την επιμήκυνση του χρέους! Αυτό δεν έπρεπε να το πεις μου είπε. Εκεί λύγισα!». Πώς να μην είναι συγκλονιστικός ο Χρόνης Μίσσιος όταν συγκρίνει το χθες (κατοχή-εμφύλιος) με το μνημονιακό σήμερα: «Ε, περίπου τα ίδια δε ζούμε τώρα; Έρχονται οι Τροϊκανοί! Τα ίδια δεν κάνουμε; Έχουμε κυβέρνηση; Πού είναι; Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξαναζήσω μία περίοδο εθνικής υποτέλειας της πατρίδας μου».

Είναι ο άνθρωπος που έλεγε πάντα πως «μπορεί να μην κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, αλλά δεν του άφησα περιθώρια να με αλλάξει αυτό»

Ο ανθρώπινος πολιτισμός γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν έχει καμία πραγματική σχέση με το χρήμα. Ο 20ος αιώνας ήταν ο βιαστής της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα το τελευταίο του τέταρτο. Η παγκοσμιοποίηση είναι το χειρότερο δημιούργημά του και ο τρόπος να «προοδεύσει» είναι η διάλυση και ο οικονομικός έλεγχος των κρατών.

Για να πετύχουν όμως τα σχέδια αυτά, χρειάζονται απαραίτητα την συνεργασία «εσωτερικών» συνεργατών εντός των τειχών σε κάθε κράτος. Αν η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο, πρέπει να περιμένουμε και την μεγαλύτερη «κρίση»  που έρχεται.

Μια γενικευμένη «κρίση» που θα αγγίζει μόνον τα συνήθη υποζύγια και όχι αυτούς που λειτουργούν με πολιτικάντικη λογική και που «λυγίζουν μόνο όταν τους μαλώνει ο κύριος Σόϊμπλε». Αυτοί οι διαχειριστές των «δόσεων» που δεν νοιάζονται:

· Για τους 1.500.000 ανέργους.

· Ούτε για τα 3.500.000 Ελλήνων που ζουν στο όριο της φτώχειας (στοιχεία Eurostat).

Ούτε καν για τα υποσιτισμένα παιδιά, που σημαίνει αδυναμία των γονιών να τα ταΐσουν.

· Ούτε για τις περισσότερες από τις 3.000 αυτοκτονίες.

· Ούτε για τη συνεχιζόμενη ύφεση, τα λουκετοφορεμένα καταστήματα και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής.

Οι «χορτάτοι» του «συστήματος» φορτώνουν στις καταπιεσμένες μάζες νέα βάρη, απειλούν με κατασχέσεις και αγνοούν το γνωστό, «ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ». Λεφτά όμως υπάρχουν πχ για τις ΜΚΟ (ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ). Ένα «πάρτυ» με μαύρο χρήμα στο σκοτεινό τούνελ των ΜΚΟ, από τη στιγμή που στην Ελλάδα λόγω μνημονίου, εφαρμόζεται η σφαγή των αμνών. Αλήθεια, στον Νομό Κοζάνης υπάρχουν ΜΚΟ; Ποιοι τις διαχειρίζονται και πόσα λεφτά έχουν πάρει ως τώρα;

Οι «συστημικοί» χαϊδεύουν απαλά και προστατεύουν ό,τι κινείται γύρω από τη δική τους Βουλή, τρομάζουν μήπως στενοχωρηθεί ο κύριος Σόϊμπλε, κάνουν πως οργίζονται και απειλούν για την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ, αλλά αδιαφορούν για το μαύρο χάλι του Έλληνα που αυτοί δημιούργησαν!

Μέσα σε αυτό το τόσο βρώμικο και επικίνδυνο σύστημα, όπου οι «ειδήσεις των 8» ραντίζουν με τα σταγονίδια του φόβου το ποίμνιο, ίσως να έχει δίκιο στο αισιόδοξο μήνυμά του ο Σταμάτης Κραουνάκης (ΠΟΝΤΙΚΙ): «Ο Έλληνας πρέπει να ξαναθυμηθεί ότι έκανε πάρτυ με τα τρία δανεικά Βερμούτ και γινότανε της κακομοίρας. Έλεος πια με τους εκφοβισμούς και τις Τρόικες, με τα διλλήματα και τους ανίκανους που μας κυβερνούν… Βλέπω ότι το σημαντικό θα σκάσει από τα νέα παιδιά, που έτσι κι αλλιώς είναι μαθημένα στα λίγα!»

Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος