Χρειαστήκαμε τον χρόνο μας για να ανασυνταχθούμε… 16 μήνες απομάκρυνσης από την εργασία μας ήταν αυτοί… 16 μήνες αβεβαιότητας, ψυχικής καταβολής, στιγματισμού… αλλά και 16 μήνες γνωριμίας νέων ανθρώπων που τελικά έγιναν αδέρφια μέσα από όλες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις… Μεμονωμένοι, ίσως δεν τα καταφέρναμε… γι΄ αυτό γίναμε όλοι μια γροθιά και προχωρήσαμε… στο δρόμο μας όμως βρήκαμε κι άλλους φίλους… συνοδοιπόρους με έναν ιδιαίτερο τρόπο… φίλους που μας στήριξαν ηθικά κυρίως, αλλά και υλικά κι εμείς ακόμη αναρωτιόμαστε πώς θα το ξεπληρώσουμε όλο αυτό… πώς θα ανταποδώσουμε…
Ευχαριστούμε πάρα πολύ όλους: -εκείνους τους Αστυνομικούς, Στρατιωτικούς και τους Εκπαιδευτικούς για την βοήθεια που μας προσέφεραν -εκείνους τους ιερείς που μας συμπαραστάθηκαν… -εκείνους τους ανθρώπους στο κελάρι που τόσους μήνες συγκέντρωναν τρόφιμα για εμάς και τις οικογένειές μας.. -τον Πολιτιστικό Σύλλογο “Μακρυγιάννης” Κοζάνης -τον Φιλοπρόοδο Σύλλογο Κοζάνης -την ομάδα “Ελεύθεροι Πολίτες Δυτικής Μακεδονίας” -εκείνο τον επιχειρηματία μεγάλης αλυσίδας fast food για την παροχή γευμάτων στα παιδιά μας -τον Σύλλογο Παραγωγών Πωλητών Λαϊκής Αγοράς Κοζάνης -εκείνους τους ιδιώτες γιατρούς που με διακριτικότητα μας έκαναν “δώρο” τις επισκέψεις μας στο ιατρείο τους.
Εκείνους τους συναδέλφους γιατρούς, νοσηλευτές, λοιπό προσωπικό του Νοσοκομείου και του Κ.Υ. Κοζάνης που μας εξυπηρέτησαν και μας βοήθησαν, μέχρι και μας υπερασπίστηκαν όταν τους χρειαστήκαμε… -εκείνους τους απλούς πολίτες και τους συγγενείς μας που ήταν δίπλα μας -εκείνους τους νομικούς της πόλης μας που ήταν παρόντες καθοδηγώντας μας στα αρχικά στάδια και μας παρείχαν πολύτιμες συμβουλές -τον δικηγόρο μας Δήμο Θανάσουλα για τις συμβουλές, την καθοδήγηση, τον αγώνα που έδωσε και συνεχίζουμε όλοι μαζί μιας κι έχουμε δρόμο ακόμη μπροστά μας δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον φίλο που ήταν άνεργος και πέρυσι τέτοιο καιρό μας τηλεφώνησε και ήρθε έξω από το νοσοκομείο στο πανό μας, εκεί που μαζευόμασταν επί μήνες κάθε πρωί για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, για να θυμίζουμε την παρουσία μας, και μας προσέφερε 70€ από το υστέρημά του για τους πιο αδύναμους από εμάς οικονομικά.. όπως δεν θα ξεχάσουμε και τον κύριο που εκείνη την ίδια μέρα, μας κοιτούσε διακριτικά και δίσταζε να μας πλησιάσει για να προσφέρει χρήματα, μην τυχόν και μας “προσβάλει” άθελά του… όμως τελικά το τόλμησε και μας προσέφερε 50€… εκεί στον δρόμο… στο πεζοδρόμιο… άνθρωποι προσέφεραν σ΄ εμάς βοήθεια, χωρίς να μας γνωρίζουν προσωπικά… απλά και μόνο για συμπαράσταση, συμμετέχοντας στον αγώνα μας.. και πόσοι άλλοι έκαναν την κίνηση να μας “ψάξουν”, να αφήσουν χρήματα σε ένα γραφείο courier για μας, χωρίς καν να ζητήσουν να μας γνωρίσουν… απλά μας εμπιστεύτηκαν το μέλλον την ελευθερίας, της δημοκρατίας και του αυτεξούσιου του ανθρώπινου σώματος. Και άλλοι απλοί πολίτες που μας προσέφεραν ότι είχαν… αυγά, λάδι, όσπρια… και γέμισαν τα σπιτικά μας ελπίδα…
Πόσοι άνθρωποι κατέβαζαν το παράθυρο του αυτοκινήτου τους και μας φώναζαν “Βαστάτε! Είμαστε μαζί σας!”. Βέβαια δεν έλειψαν κι αυτοί που μας επέκριναν, όμως εμείς δεν παρεξηγήσαμε ποτέ κανέναν, σεβόμενοι την επιλογή του καθενός… μα αυτό άλλωστε ζητούσαμε και για τους εαυτούς μας.. επιλέξαμε λοιπόν να στηριζόμαστε ο ένας στον άλλο και να χαρίζουμε χαμόγελα είτε συμπαράστασης, είτε ευγνωμοσύνης… Νιώθουμε ευλογημένοι έχοντας ζήσει αμέτρητες στιγμές ψυχικού μεγαλείου που μας δίνανε την δύναμη να συνεχίσουμε. Επιστρέψαμε δικαιωμένοι, βάλαμε ένα στοίχημα: ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ. Υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση που χρειάζονται την βοήθεια όλων μας. Τώρα είναι η σειρά μας και ευχαριστούμε όλους εσάς φίλοι μας που μας το διδάξατε ή αν θέλετε, μας το υπενθυμίσατε αυτό… Συγνώμη για την μακρηγορία, αλλά ήταν πραγματικά μια κατάθεση ψυχής που έπρεπε να χωρέσει σε λέξεις… Καλή και Ευλογημένη Χρονιά σε όλους. Η Συντονιστική Επιτροπή Υγειονομικών σε πρώην Αναστολή Κοζάνης
0 Σχόλια