Διακομιδή Ιερών Λειψάνων. Του Στέφανου Βαβλιάρα

 


Οσίου Νικάνορα, Μονής Ζάβορδας
( Ιερά Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος ) ,
στο Καλλίστρατον Όρος.
Μεγάλη μέρα, η σημερινή.
Η Αιανή είναι συνδεδεμένη άρρηκτα με την Μονή της Ζάβορδας, όπου κοσμεί το Καλλίστρατον Όρος και η ίδια γειτνιάζει με τον Νομό Γρεβενών.
Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες, νέοι και κάτοικοι της Αιανής, έφιπποι ( Ιππική Ομάδα Αιανής ) από αμνημονεύτων χρόνων, τελούν ευλαβικά και με πίστη , το πατροπαράδοτο έθιμο της Διακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Νικάνορα.
Ο Όσιος Νικάνωρ, μέγας ασκητής και μοναχός, καταγόταν από την Θεσσαλονίκη, κατά κόσμον Νικόλαος ( 1491 - 1549 ), ήρθε στο Καλλίστρατον Όρος το 1534 κι
" έκτισε την σεβάσμια Μονή...με πύργους στερεούς, εκκλησίες και παρεκκλήσια, ο ίδιος με τους τέκτονας του " .
Το Μοναστήρι, είναι γνωστό ως
" Μοναστήρι της Ζάβορδας " .
Για την Βιογραφία του Οσίου, την ιστορία της Μονής, των Ιερών Κειμηλίων της ) σας παραπέμπω, στις πηγές:
- ΑΙΑΝΗ ( Ιστορία - Τοπογραφία - Αρχαιότητα) του Κων/μου Ε. Σιαμπανόπουλου.
- Ιερά Μονή Οσίου Νικάνορος
Και το
Κειμηλιοφυλάκιον Αυτής.
του Επισκόπου Σεργίου Π. Σιγάλα.
- Ακολουθία του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός Ημών Νικάνορος.
(Ιερά Μητρόπολις Γρεβενών, επιμέλεια Μητροπολίτου Γρεβενών
κ.κ. Μακαριστού Σεργίου ).
Τα στοιχεία που συνδέουν την Αιανή και την Μονή του Οσίου Νικάνορα, είναι θρησκευτικά, ιστορικά, οικονομικά.
_ Στην Αιανή, είναι κτισμένο οικιστικό συγκρότημα, με επίκεντρο τον Ναό του Αγίου Αθανασίου, αφιερωμένο στην Μονή ως Μετόχι Ζάβορδας.
( σελ. 122 - 127 ) ΑΙΑΝΗ
Κων/νου Σιαμπανόπουλου
Σήμερα η εικόνα της εγκατάλειψης μαρτυρεί την δόξα μιας άλλης εποχής, τότε που τα καραβάνια του μοναστηριού, κατέφθαναν να ξεκουραστούν και να μεταφέρουν τα σιτηρά , " τα τάματα " των πιστών στο μοναστήρι.
Την περίοδο της δημαρχίας μου ( 1993 - 1998 ) με πρόταση του Δήμου Αιανής, του Προϊσταμένου της Βυζαντινής Εφορείας κου Κίσσα, μέσω της ΑΝΚΟ Α.Ε., προς ένταξη αναστήλωσης κι ανάδειξης, του ιστορικού τούτου μνημείου, στα ΠΕΠ Δυτικής Μακεδονίας, αλλά τελικά η πρόταση δεν εγκρίθηκε, από το τότε αρχαιολογικό τοπικό συμβούλιο.
Είναι ανάγκη ο Δήμος Κοζάνης κι η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, σε συνεργασία με την Διοίκηση της Μονής Ζάβορδας, να προβούν στην αναστήλωση κι ανάδειξη τούτου του συγκροτήματος ( Μετόχι Ζάβορδας ) .
_ Ο τιμιώτατος και χρησιμώτατος, Δήμος Τολιόπουλος του Ιωάννη, έμπορος, καταγόμενος από την Κάλλιανη, ( Αιανή ) κι άριστος μεταξύ των άλλων Δυτικομακεδόνων πραματευτάδων, όπου διέπρεψε στην Ευρώπη, χρηματοδοτεί με δικά του έξοδα την δαπάνη, να τυπωθεί και να εκδοθεί για πρώτη φορά , η " Ακολουθία του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός Ημών Νικάνορος " το έτος 1774, από τον Νικόλαο Σάρο.
( σελ. 303 - 304 ) ΑΙΑΝΗ
Κων/νου Σιαμπανόπουλου.
_ Τα χρόνια της τουρκοκρατίας, πολλοί Αιανίτες, αλλά κι άλλοι κάτοικοι της Ελίμειας, εύρισκαν καταφύγιο προστασίας, περίθαλψης και βοήθειας, στο μοναστήρι.
Αιανίτες, εργάστηκαν ως υπάλληλοι της Μονής. ( βοσκοί, κελάριδες, οικονόμοι, αλλά κι αγωγιάτες μεταφοράς των ταμάτων των πιστών, από την περιφέρεια. )
Αξιοσημείωτο, είναι ότι οι προπάτορες κι οι παππούδες μας, προσέθεσαν το επίθετο
" Άγιος " στον Όσιο Νικάνορα, για τα πολλά και σημαντικά θαύματα που επιτέλεσε ανά την Περιφέρεια, συμπαραστέκοντας τους ανήμπορους και ασθενείς.
( Στη βιογραφία του Οσίου αναφέρονται πλείστα όσα από τα θαύματά του )
Κλείνοντας, την μικρή αναφορά στο Μοναστήρι της Ζάβορδας, θυμάμαι μικρό παιδί, την εικόνα της επιστροφής, την Μεγάλη Πέμπτη, από το μοναστήρι, που σαν φθάσαμε στο ρέμα " Μελίσσι" ( σύνορα μοναστηριού και Αιανής) , οι γονείς μου κι άλλοι πολλοί Αιανίτες, από ευλάβεια και πίστη στον Άγιο Νικάνορα, έβγαλαν τα τσαρούχια τους, τα τίναξαν να φύγει η σκόνη κι αφού τα έπλυναν με το νερό του ρέματος, έλεγαν την φράση,...
" Από τον Άγιο , ούτε την σκόνη του ιερού χώματος , δεν πρέπει να πάρουμε μαζί μας" , δείχνοντας τη μεγάλη ευλάβεια και πίστη προς τον Άγιο, αλλά και την μεγάλη αξία της απόδοσης τιμής , για την προσφορά του Αγίου στον τόπο μας.
Ή όπως το έλεγαν οι παλιοί" δώσε και φεύγα "
Ο Όσιος Νικάνορας, ας μεσιτεύει, υπέρ των ψυχών ημών.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια