Πάει και ο Ιταλός τραπεζίτης, διορισμένος πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι. Ο ένας μετά τον άλλο καίγονται, θύματα στην παγίδα των Αγγλοσαξόνων.
Λένε πως για να στηθεί μια παγίδα για ποντίκια, χρειάζεται το τυράκι. Για να στηθεί μια πολιτική παγίδα, χρειάζεται ο «χρήσιμος» ηλίθιος.
Δεν θα πάμε πολύ παλιά, αλλά θα ξεκινήσουμε από την δεκαετία του 1950, για να κατανοήσουμε πώς παίζεται το παιχνίδι των πετρελαίων. Γιατί, για τον «μαύρο χρυσό» γίνεται το μακελειό σε κάθε άκρη του πλανήτη.
Μετά τον Β’ΠΠ η Ευρώπη ολόκληρη βρισκόταν σε φάση ανασυγκρότησης και χρειαζόταν γι’ αυτό φθηνό πετρέλαιο και ενεργειακούς πόρους.
Η Ευρώπη δεν είχε δικό της πετρέλαιο και στηριζόταν κυρίως στον δικό της λιγνίτη και άνθρακα. Το πετρέλαιο ήταν εισαγόμενο από τη Μέση Ανατολή, το Ιράν (κυρίως), το Ιράκ και τη Σαουδική Αραβία. Οι περισσότερες εισαγωγές γινόταν από το Ιράν, που διαχειριζόταν η BP κατ’ αποκλειστικότητα.
Συμβαίνει όμως τότε το εξής απρόβλεπτο. Στις εκλογές του 1951 στο Ιράν, εκλέγεται πρωθυπουργός ο Μοχάμεντ Μοσαντέκ (1951-1953), ηγούμενος του κόμματος του Εθνικού Μετώπου, ο οποίος αποφασίζει και εθνικοποιεί τα πετρέλαια και βγάζει εκτός της BP. Όλο τον πετρελαιοπαραγωγικό πλούτο της χώρας αναλαμβάνει κρατική εταιρεία. Συνέπειες; Έφυγε ο μεσάζοντας BP, η Αγγλία χάνει υπέρογκα έσοδα, το πετρέλαιο στην Ευρώπη γίνεται φθηνότερο, τα ταμεία του Ιράν γεμίζουν χρήματα και το Ιράν ξεφεύγει από τον έλεγχο και την επιρροή των μεγάλων δυνάμεων.
Οι Άγγλοι αντιδρούν βίαια επιβάλλοντας οικονομικό εμπάργκο στο Ιράν, στο οποίο συμμετέχουν Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κλπ., παρά την σύγκρουση συμφερόντων και ανατρέπεται ο Μοσαντέκ με πραξικόπημα που οργανώθηκε από ΗΠΑ και Αγγλία.
Ο Μοσαντέκ φυλακίζεται και ο χρήσιμος ηλίθιος στην περίπτωση του Ιράν, ο Ρεζά Παχλεβί Σάχης της Περσίας. Ο σάχης παραδίδει ξανά όλο τον πλούτο στους Αγγλοσάξονες, ο οποίος μπορεί να κέρδισε ατομικό οικονομικό πλούτο και υπερεξουσίες, αλλά σε βάρος της πατρίδας του.
Η Ευρώπη παρ’ όλο που κέρδιζε με το φθηνό πετρέλαιο του Μοσαντέκ, στήριξε το πραξικόπημα των Αγγλοσαξόνων, για τα συμφέροντα της πολυεθνικής BP και σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών (το ίδιο δεν γίνεται με το εμπάργκο στη Ρωσία;).
ΟΡεζά Παχλεβί έζησε ζωή χαρισάμενη, ο λαός όμως της Περσίας πείνασε και καταπιέστηκε βάναυσα, για να έρθουν το 1979 οι μουλάδες του Αγιατολάχ ως ελευθερωτές!
Με τον Αγιατολάχ και τους μουλάδες στην εξουσία, εθνικοποιώντας ξανά τα πετρέλαια και παρ’ όλες τις προσπάθειες των Αγγλοσαξόνων για την ανατροπή τους και το ίδιο παιχνίδι με το εμπάργκο, παραμένουν στην εξουσία!
Ο σάχης Ρεζά Παχλεβί θεωρείται μεταπολεμικά ο πρώτος χρήσιμος ηλίθιος στην ιστορία των πετρελαίων. Ο ίδιος έζησε πλούσιος και χλιδάτος, ο λαός όμως πείνασε. Σε μια πλούσια χώρα η φτώχεια, η εξαθλίωση και το πογκρόμ διώξεων για κάθε αντιφρονούντα, έφεραν την επανάσταση του 1979, που πόνεσε και πονά ακόμα τους Αγγλοσάξονες.
Θα αναφερθούμε επιγραμματικά σε επόμενους χρήσιμους ηλίθιους, διότι ο καθένας τους αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στη γραμμή αίματος των πετρελαίων. Ο δεύτερος στη σειρά, θύμα παράλληλα των Αγγλοσαξόνων, ο πρόεδρος του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν. Τον έμπλεξαν οι Αμερικανοί σε έναν 8/ετή πόλεμο με το Ιράν, ο πόλεμος τέλειωσε χωρίς νικητή, αλλά οι καταστροφές τεράστιες στις δύο χώρες. Έκανε και το δεύτερο λάθος ο Σαντάμ να επιτεθεί στο Κουβέιτ και τότε ήρθε το τέλος του. Ο πλούτος του Ιράκ πάλι στους Αγγλοσάξονες και οι χρήσιμοι ηλίθιοι Ευρωπαίοι, για άλλη μια φορά στη γωνία. Αγγλο-Αμερικανοί λεηλάτησαν τον πλούτο του Ιράκ και οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να δέχονται τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών.
Εκεί που απέτυχαν πλήρως οι Αγγλο-Αμερικανοί, είναι ο έλεγχος της καταρρέουσας ΕΣΣΔ. Μετά τον ελεγχόμενο δικό τους Γιέλτσιν, ήρθε ο Βλαδίμηρος Πούτιν που τους χάλασε τα σχέδια.
Στο παιχνίδι των πετρελαίων, τις ενέργειες γενικότερα, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1999 και η ανατροπή του Καντάφι (Λιβύη). Όπως και όλα όσα έγιναν στις πρώην επαρχίες της ΕΣΣΔ (Γεωργία, Καζακστάν κλπ.).
Να θυμηθούμε και τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη που θα προμήθευε την Ευρώπη με φθηνό πετρέλαιο και φυσικό αέριο και η αντίδραση των Αμερικανών έφερε την πτώση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
Η Ουκρανία είναι το τελευταίο κομμάτι της τραγωδίας για την Ευρώπη. Χρήσιμοι ηλίθιοι πάλι συναίνεσαν στο Αγγλοσαξονικό παιχνίδι σε βάρος της Ευρώπης και των λαών της. Τετελεσμένα γεγονότα για να στραγγαλίσουν γεωπολιτικά και στρατηγικά τη Ρωσία. Οι κυρώσεις όμως ουσιαστικά διέλυσαν την Ευρώπη οικονομικά και η πολιτική αστάθεια θα έχει και άλλες επιπτώσεις. Η Ρωσία πλέον αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ και όχι την Ουκρανία. Η Ευρώπη έχει μπροστά της τον πιο δύσκολο χειμώνα, μετά αυτόν του Β’ΠΠ. Και όπως λένε, τον Χίτλερ τον τσακίζεις πριν αναπτυχθεί. Αν οι Ευρωπαίοι τον είχαν τσακίσει στην αρχή του, το 1938, θα είχαν αποφύγει τον καταστροφικό Β’ΠΠ.
Η συνέχεια επί της οθόνης, γιατί η ταινία μεγάλου μήκους ακόμα «παίζει»!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
0 Σχόλια