Το ποδόσφαιρο ως χρηματιστήριο! (Διαμαντή Βαχτσιαβάνου)

Αν κάποτε το ποδόσφαιρο ήταν χόμπι, ήταν τότε που η κάθε ομάδα είχε τα δικά της χρώματα χωρίς διαφημίσεις στη φανέλα και ο ποδοσφαιριστής δεν άλλαζε ομάδα για τα χρήματα


Εδώ και χρόνια το ποδόσφαιρο είναι χρυσοφόρα επιχείρηση και η αποτίμηση των ομάδων γίνεται σε σχέση με τα έσοδά τους.

Βασικά χαρακτηριστικά των ομάδων είναι η αναγνωρισιμότητα, η κερδοφορία και το ιδιοκτησιακό καθεστώς της έδρας. Όταν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά έχει και την ανάλογη αξία ως επιχείρηση και η αξία δεν μετράει μόνον χρηματικά. Η αξία περνάει και στον τομέα της πολιτικής!

Αγωνία πριν από το πέναλτι θα λέγαμε για όσα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Μια ποδοσφαιρική ταινία, η ιστορία του ποδοσφαίρου, με πολλούς όμως λεκέδες!

Ο πρώην υφυπουργός αθλητισμού Σταύρος Κοντονής άνοιξε το φάκελο του ποδοσφαίρου με ό,τι αυτό συνεπάγεται και μέσα στις «κόκκινες» γραμμές που έβαλε, είναι και αυτός της διαφάνειας, του εκδημοκρατισμού, της πάταξης της βίας και της διάλυσης των οπαδικών στρατών.

Όπως γράφτηκε πριν 2000 χρόνια, «το αμαρτάνειν είναι εξ ανθρώπων, το εμμένειν είναι εκ του πονηρού». Ας δούμε όμως τι σημαίνει ποδόσφαιρο και γιατί κάποιοι συνεχίζουν να «εμμένουν εκ του πονηρού»!

 

Ποδόσφαιρο… η νέα θρησκεία!

Ναι, είναι η νέα θρησκεία. Είναι το όπιο των λαών. Αντί για άλλο ναρκωτικό που θα κοίμιζε ανθρώπους, επινοήθηκε ως καταπραϋντικό η στρογγυλή θεά… η μπάλα.

Πρόκειται για ένα είδος μοντέρνας θρησκείας. Ένας θεός, δημιούργημα των ΜΜΕ, των πολιτικών και των εργολάβων. Οι «ήρωες» και οι «θεοί» με τα διαφημιστικά σωβρακάκια… οι εντεκάδα των θεών του Ολύμπου!

Οι νικητές του αγώνα πάντα θεοποιούνται, αλλά υπάρχουν και οι συνέπειες των ηττημένων. Σε ρεπορτάζ για το Μουντιάλ της 16ης Ιουλίου 1950 και στην ήττα της Βραζιλίας από την Αργεντινή, διαβάζουμε… «Εκείνη την ημέρα άνθρωποι μελαγχόλησαν, άνθρωποι αυτοκτόνησαν και η ζωή του τερματοφύλακα που δέχτηκε το γκολ, άλλαξε για πάντα.

Του είχαν απαγορεύσει να πηγαίνει στα γήπεδα και οι μητέρες έλεγαν στα παιδιά τους «βλέπετε αυτόν τον κύριο; Αυτός είναι που έκανε όλη τη Βραζιλία να κλάψει». Ο τερματοφύλακας εκείνος πέθανε φτωχός, μόνος και παραπεταμένος.

Ο ίδιος είχε πει: «Στη Βραζιλία η ανώτατη ποινή φυλάκισης είναι 30 χρόνια. Εγώ καταδικάστηκα ισόβια».

Το ποδόσφαιρο είναι μια χρυσοφόρα βιομηχανία, αλλά λειτουργεί ως κοινωνικό και πολιτικό χλωροφόρμιο. Τα απολυταρχικά καθεστώτα το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά και δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία.

Φυσικά και είναι το ποδόσφαιρο το μαζικότερο άθλημα στον κόσμο, θεωρείται παιχνίδι, αλλά έχει πολιτικές και άλλες προεκτάσεις. Μαγικές προεκτάσεις από την «μαγική θεά», την ποδοσφαιρική μπάλα.

Όλα γύρω από το ποδόσφαιρο δεν έγιναν για την αθλητική ιδέα, αλλά για την διάπλαση και διαμόρφωση γυμνασμένων στρατιωτών στη ναζιστική Γερμανία. Ο Χίτλερ που γνώριζε καλά τη δύναμη του ποδοσφαίρου, μόλις έσβησε η δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων στο Βερολίνο το 1936, εξαπέλυσε τα εκατομμύρια των αθλητών εναντίον της Ευρώπης. Αυτή τη φορά όχι ποδοσφαιρικά, αλλά με όπλα, κανόνια και στούκας. Ο αθλητισμός βοηθούσε στο σκοπό του, που ήταν γυμνασμένοι στρατιώτες.

Αυτό το άθλημα που τελικά, μάλλον δεν είναι άθλημα, έχει περίεργες επιδράσεις στις κοινωνίες και πολλές συνέπειες… όχι αθλητικές.

Έχει σκοτεινές μπίζνες, κομπίνες κάθε λογής, επιρροή σε οικονομικές καταστάσεις και στην πολιτική. Είναι το εφαλτήριο όχημα για κάθε είδους διαφθορά… η παράγκα!

Λέμε κάτι νέο; Όχι… Οι πάντες τα γνωρίζουν όλα, αλλά πώς γίνεται και όλα αυτά να βρίσκονται στο σκοτάδι; Προφανώς όσοι γνωρίζουν και συγκαλύπτουν, το κάνουν με το αζημίωτο. Αν πραγματικά υπάρχει βρομιά που συγκαλύπτεται, κάποιοι τρώνε από το παντεσπάνι του ποδοσφαίρου.

Στο 2016 είχαμε το «τσάμπιον λιγκ» και το «γιουρόπα λιγκ». Ο κύκλος εργασιών αυτών των εκδηλώσεων ανέρχεται σε ιλιγγιώδη ποσά. Κάποιοι μιλάνε για τρισεκατομμύρια. Κάποιοι όμως πιο προωθημένοι μιλάνε για αίμα-χρήμα-ουσίες-διαφθορά-μπίζνες και πολιτική επιρροή!

Αν το ποδόσφαιρο είναι η μία κορυφή του παγόβουνου, η άλλη είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Άλλη μια αμαρτωλή ιστορία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της «Αθήνας 2004» έδειξαν τη διαφθορά σε όλο της το μεγαλείο και πως αυτό που έλειπε ήταν το αθλητικό πνεύμα. Ένα ακόμη σκαλοπάτι για το ελληνικό χρέος. Οι εργολάβοι τα τσέπωσαν και ο Έλληνας πληρώνει το λογαρισμό των μνημονίων!

Ιστορίες που τρελαίνουν, αλλά για την τρέλα υπάρχει και η άποψη του Τσαρλς Μπουκόφσκι… «Οι άνθρωποι που δεν τρελαίνονται ποτέ, ζουν φριχτή ζωή». Ο Έλληνας όμως και τρελάθηκε και η ζωή του έγινε κόλαση με τα μνημόνια, με προτελευταίο σκαλοπάτι την «Αθήνα 2004»!

Για να έρθει η αμαρτωλή ιστορία της “υγειονομικής δικτατορίας”, με τον “χαλασμό” και την διάλυση των κοινωνιών κι αν σε αυτό “κουμπώσουμε” την “μεγάλη επανεκκίνηση του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ, την τεχνητά δημιουργούμενη επισιτιστική κρίση, την κλιματική αλλαγή και τον παράλογο πόλεμο στην Ουκρανία, έχουμε το πιο επικίνδυνο κοκτέιλ διάλυσης των πάντων, από τους εφευρέτες του απέραντου χάους!

Όπως λέει και ο πολίτης Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου: «Τα παγαλάκια ανά την υφήλιο και την Ελλάδα ψάλλουν ολημερίς κι ολονυχτίς το ποδόσφαιρο, υφαίνοντας το σάβανο των λαών».